گروه بالینت (گروه درمانی درمانگران حرفه ای)
گزارش نخستین شرکت کنندگان در گروه بالینت مرکز خدمات روانشناسی و مشاوره رایان
“گروه بالینت” واژه¬ای که برای نخستین بار از طریق استاد عزیزمان جناب آقای دکتر جوهری فرد با آن آشنا شدیم. به گفته¬ی ایشان این گروه، همانند سایر گروه درمانی ها، از ۱۲-۸ عضو تشکیل می شود و اعضای این گروه، که در اینجا، روانشناسان بالینی هستند، به مدت ۹۰-۶۰ دقیقه در یک مکان مشخص، جمع می شوند. هنجار اصلی گروه رازداری است. در هر جلسه، هر یک از اعضا اجازه دارد به مدت ۱۵ دقیقه راجع به مراجعی که در زمان درمان، بار سنگین عاطفی را به وی تحمیل کرده است، صحبت کند. در این دقایق، اعضا، تنها به صحبت های همکار خود گوش می کنند و سپس اجازه دارند که احساسات خود را راجع به کیس مذکور بیان کنند و همدلی خود را نشان دهند. ما این گفته ی رهبر گروه را، که گروه بالینت را به منشور تشبیه کرد، را به طور عینی و ملموس در طول جلسات بالینت مشاهده کردیم. همانگونه که منشور نور را تجزیه می کند، گروه بالینت نیز کمک می کند که احساس تجزیه شود، و احساسی را که درمانگر در آن لحظه تجربه کرده است را باز می کند، مثل تنفر، سردرد، سوزش بدن و… . گاه که یکی از اعضا در شناسایی و بیان احساس خود مشکل داشت، به کمک رهبر گروه، قادر به بیان و فهم احساس خود در آن لحظه می شد. ما در طی این جلسات علاوه بر همدلی با همکاران خود، نسبت به آنچه که از نظر احساسی در درونمان اتفاق می افتاد ، حساس تر و آگاه تر می شدیم، که این امر خود به رشد شخصیت درمانگر کمک شایانی می کند. پس از اینکه، تمام اعضا احساس خود را راجع به مراجع مذکور بیان می کردند، رهبر گروه از آن درمانگر می پرسید: «حالا چه احساسی داری؟». به عقیده ی اعضای گروه این لحظه، شاید نقطه ی اوج هر جلسه ی گروه بالینت باشد، آنگاه که، این عضو گروه، معمولا با لبخندی حاکی از آسودگی و رضایت خاطر عباراتی این چنین بیان می کند: «از اینکه متوجه شدم، این تنها من نیستم، که ممکن است، در حین درمان یک مراجع دچار احساساتی چون غم، ترس، استیصال و … شوم، خوشحالم» و این موضوع که شخصی، هرچند یک درمانگر، دیگران را در مواجهه با یک مسئله، هم احساس با خود ببیند، می تواند بسیار امیدبخش باشد. یکی دیگر از چیزهای مهمی که در طی این جلسات آموختیم، این بود که، می توان به یک مسئله، از زوایای گوناگون و با دیدگاه های متفاوت، نگریست، که باعث می شود، نسبت به آن مسئله آگاه تر شویم، موضوع دیگری که به آن پی بردیم این بود که، یک درمانگر، در طی فعالیت خود در این حرفه به این نتیجه برسد که، پذیرش مراجعانی با اختلالی خاص، برایش ناخوشایند است. و می تواند از پذیرش چنین مراجعانی امتناع کند تا بدین وسیله میزان فرسودگی شغلی خود را پایین آورد. تفاوت گروه بالینت ما، با سایر گروه های بالینت در این بود که، در پایان هر جلسه گروه از حالت بالینت خارج می شد و تمامی اعضا راه حل ها و تکنیک های درمانی مدنظر خود را برای کیس مطرح شده ارائه می کردند. که جنبه ی آموزشی داشت و برای اعضای گروه جذابیت بود.. بعد از شرکت در چندین جلسه از گروه بالینت، در نهایت به این نتیجه دست پیدا کردیم که، این گروه، مأمنی است، که در آن یک درمانگر، شنیده، فهمیده و حمایت می شود و در نهایت اینجاست، که یک روانشناس، در وهله ی اول یک انسان است. با تمام ویژگی های مثبت و منفی اش، انسانی که گاه ناامید می شود، غمگین می شود و یا حتی می ترسد. حضور در گروه بالینت و ابراز ضعف های شخصی، نه تنها نشانه ی ضعف نیست، بلکه پلکانی است که به رشد شخصیت درمانگر کمک می کند.